TO ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Η οικοψυχολογία είναι η ψυχολογία του εμείς.
Είναι η επιστήμη των σχέσεων και η τέχνη της συνάντησης.
Των σχέσων μεταξύ του εγώ και του κόσμου, μεταξύ του εγώ και των άλλων ανθρώπων.
Των σχέσεων με την έμμψυχη και άψυχη φύση αυτού του πλανήτη
και με όλες τις διάφορες πτυχές της εσωτερικής μας φύσης,
της ψυχής μας.
Είναι συνάντηση. Συνάντηση αυθεντική,
που χαρακτηρίζεται από την ακρόαση, την προσοχή, τον σεβασμό και τον θαυμασμό.
Συνάντηση με τον έξω από εμάς για να γνωρίσουμε καλύτερα τον έσω-εαυτό μας.
Συνάντηση με τον εαυτό μας για να ανοιχτούμε πιο εύκολα
στους άλλους και στον κόσμο. Η οικοψυχολογία επανασυνδέει το άτομο με τα βάθη και τις κορυφές της ύπαρξής του,
για να του επιτρέψει να αναγνωριστεί ως μέλος της γης και του ουρανού,
και για να του υπενθυμίσει την καταγωγή του και τις υποχρεώσεις του απέναντι στον κόσμο.
Η οικοψυχολογία διδάσκει την αναγνώριση της αξίας της ανθρώπινης φύσης,
για να ξαναβρούμε τη σύνδεση με τη Γη και τη ζωή.
Διδάσκει επίσης το πλησίασμα της φύσης για να μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
Η προσωπική ανάπτυξη γίνεται ένα εργαλείο για την ανάπτυξη
της περιβαλλοντικής συνείδησης,
και η περιβαλλοντική συνείδηση γίνεται η αφετηρία για μια προσωπική ανάπτυξη. Η οικοψυχολογία μας προετοιμάζει έτσι για την οίκο-υπηκοότητα, για τη συνειδητοποίηση ότι είμαστε όλοι πολίτες του πλανήτη Γη και για την ανάπτυξη των ιδιοτήτων που απαιτούνται για να μοιραστούμε μαζί, με χαρά, όχι μόνο η ευθύνη αλλά και την αγάπη για αυτόν τον κόσμο του οποίου είμαστε μέρος.

Σε ποιόν απευθύνεται η Οικοψυχολογία;

Γεννημένη σε θεραπευτικό περιβάλλον με σκοπό να «ξυπνήσει την ψυχολογία»,η Οικοψυχολογία απευθύνθηκε αρχικά στους ψυχολόγους, στους ψυχοθεραπευτές και στους συμβούλους, προσκαλώντας τους να αναγνωρίσουν τη στενή σχέση μεταξύ
υπαρξιακής δυσφορίας και περιβαλλοντικής ανισορροπίας, αλλά σταδιακά επεκτείνει τα όριά της για να συμπεριλάβει τους καθηγητές, τους εκπαιδευτικούς, τους εκπαιδευτές και όλους όσους εργάζονται στον τομέα των σχέσεων, και μπορούν να προωθήσουν μέσα από το έργο τους την προσωπική ανάπτυξη
και την ανάπτυξη μιας βαθιάς οικολογικής συνείδησης, αυτού που ο κοινωνιολόγος
Edgar Morin αποκαλεί «γήινη ταυτότητα» και στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο σήμερα ονομάζεται Οικο-υπηκοότητα. Η Οικοψυχολογία, σήμερα, απευθύνεται σε όλους τους συνειδητούς κατοίκους της γης, που αναγνωρίζουν τη σημασία της « μη παράδοσης στο αναπόφευκτο» και θέλουν να συμβάλλουν στην επείγουσα αφύπνιση σε μια ευρύτερη αντίληψη του κόσμου, του οποίου είμαστε μέρος.

Τι χαρακτηρίζει τον οικοψυχολόγο, οικοσύμβουλο, οικοπολίτη;

Αυτογνωσία και αυτοαποδοχή ως βάση για μια σχέση ώριμη και
δημιουργική με τον πλησίον.

Άνοιγμα στο διάλογο και στη συνάντηση με το διαφορετικό μέσω της επεξεργασίας αποτελεσματικών στρατηγικών συνύπαρξης και τη συνέργειας.

Συνειδητοποίηση των κοινωνικών, οικονομικών, πνευματικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων των καταναλωτικών επιλογών και του τρόπου ζωής

Ευρεία αντίληψη του ανθρώπου, που αναγνωρίζεται ως φυσική,
συναισθηματική, γνωστική και πνευματική οντότητα, σύμφωνα και με τη βαθιά ψυχολογία, την υπαρξιακή-ανθρωπιστική ψυχολογία και την υπερπροσωπική ψυχολογία.

Εμπιστοσύνη στο δυναμικό της ανάπτυξης και της αυτοπραγμάτωσης του ατόμου και στη βασική του ελευθερία, δημιουργικότητα και η υπευθυνότητα.

Ικανότητα επικοινωνίας και συναισθηματικής κατανόησης σε όλα τα επίπεδα, ευαισθησία προς το φυσικό περιβάλλον ως εγγενώς ζωντανό και άξιο σεβασμού.

Συστημική θεώρηση της πραγματικότητας και συνειδητοποίηση της αλληλεξάρτησης σε όλα τα επίπεδα, σώματος-νου, σκέψης-δράσης, ατόμου-κοινωνίας, κοινωνίας και περιβάλλοντος.

Ελεύθερη και ανεξάρτητη σκέψη, ικανή να αναγνωρίζει τη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης και να μην παρασύρεται παθητικά από γενικεύσεις και συνθηματολογίες.

Προσοχή έναντι των άλλων πολιτισμών, μέσα από το χώρο και το χρόνο, χωρίς
αποκλεισμούς ή προκαταλήψεις.